Teksten, essays, gedachten
In deze teksten schrijf ik over hedendaagse onderwerpen die me bezighouden, vanuit een blik die wordt gevoed door de lacaniaanse psychoanalyse. Zo hoop ik psychoanalyse ruchtbaarheid te geven in een wereld die het onbegrijpelijke steeds moeilijker vindt te verdragen.
-
De inflatie van het borderlineconcept
Het was heet en plakkerig vandaag bij de Rino in Utrecht. De ramen van het lokaal stonden open, maar er bewoog niets. In de gang blafte iemand een telefoonconversatie naar buiten. Ik had me al schrap gezet voor de les. We hadden onze eerste les in de beginselen van de psychodynamische therapie. Ik wist: dit…
-
Het brein als scharnier tussen lichaam en wereld
Bespreking van Ecology of the Brain – Thomas Fuchs Wat als het brein, dat zo vaak wordt voorgesteld als het controlecentrum van ons gedrag en bewustzijn, in werkelijkheid slechts een scharnier is — een tussenliggend orgaan dat ons verbindt met de wereld? In een tijd waarin hersenscans, AI-simulaties van bewustzijn en neurobiologische verklaringen voor alles…
-
Mogen knoeien in een wereld van gezondheidsidealen
Een vrouw vertelt me dat ze na de dood van haar moeder het liefst in stilte leeft. Maandenlang zoekt ze geen contact, trekt zich terug in haar eigen wereld. Terwijl ze spreekt, merk ik hoe ergens in mijn hoofd een stem fluistert: vermijdende hechting? Depressie of desintegratie? Complexe rouw of melancholie? Een flits van een…
-
Batman en het verlangen van de analyticus
Over heldendom en het fantasma van het fantasma Verlangen — dat woord hoor je zelden in de spreekkamer van de therapeut. Het blijft meestal aan de kant van de patiënt, als diagnose, als probleem, als dat wat “niet goed loopt”. Jacques Lacan, die notoir onhandelbare denker, draait dit radicaal om: niet het verlangen van de…
-
Over spiegels, stemmen en breuken: het L-schema van Lacan in de kliniek van vandaag
Club Silencio: het moment van scheur Ergens halverwege Mulholland Drive dalen twee vrouwen een fluwelen trap af, een rokerige nachtclub in. Alles ademt theatrale melancholie. Rood gordijn, blauwe schijnwerpers, een man op het podium in een glimmend kostuum. Zijn stem is beheerst, maar onheilspellend: “No hay banda. There is no band. It is all a tape.” De trompet…
-
Over niet weten wat we doen als we het steeds maar blijven doen
De hardnekkigheid van herhaling en het vrije energieprincipe van Friston als mogelijke maat van therapeutische verrassing. ‘Maar waarom dan? Waarom doe ik het steeds opnieuw? Ik weet het, ik snap het, ik zie het, en toch gebeurt het steeds opnieuw. Ik keer terug naar die plek, alsof ik naar een bos ga, en steeds in…
Interesse in een gesprek?